فضفضة

عندى رغبة شديدة واحساس فظيع جوايا انى ابكى بصوت عالى اوى .. بكاء يشبه الصراخ .. حاسة انى عايزة اغسل نفسى من جوايا واطهرها من كل المشاعر اللى حسيتها لأى حد دخل حياتى او كان له دور فى حياتى وتكوين شخصيتى سواء كان قريب او بعيد .. نفسى اكون زى البنى آدمين اللى عايشين من غير احساس , من غير مسؤلية أياً كانت نوعها .. مسؤلية حب ، مشاعر ، صداقة او حتى مسؤلية شغل ... بس اكتر حاجة كانت وجعانى هى مسؤلية الحب والاهتمام عشان انا كنت غير اى حد ، كنت بهتم اوى زيادة عن اللزوم ، بحب اوى زيادة عن اللزوم ، حياتى وكيانى ومشاعرى كلها للناس القريبين اوى منى ، وتعبت من الاحساس ده عشان عايشاه لوحدى ، نفسى بقى احس الاحساس ده واشوفه فى عيون الناس اللى بحبهم ، عايزة اشوف الاهتمام والحب حتى لو بدرجة اقل ماللى جوايا .. اوقات بقول لنفسى هو انا بعمل كدة ليه طالما مايستاهلوش ، بتعب روحى ليه لكن فى النهاية مش بعرف ومش بقدر اكون حد تانى غيرى ، واما دماغى توجعنى واتعب مالتفكير اقفل على نفسى وابكى كتير اوى لحد مالدموع كلها خلصت من عينيا وغرقت جسمى كله وغسلته ... نفسى بقى قلبى هو كمان يبكى اوى عشان يغسل مشاعرى وتدوب وتروح مع اللى راحوا .